فناوری اطلاعات زیفا

معرفی برندلینت

شرکت شکلات سازی«لینت اند اسپرانگلی»
(lindt & sprüngli) سوئیس یکی از شرکت‌های بزرگ در صنعت شکلات و شیرینی جهان به شمار می‌رود که محصولاتش هم اکنون در بیش از 80 کشور جهان به فروش می‌رسد و رقم فروش سالانه این شرکت تقریبا یک میلیارد دلار برآورد شده است.
این شرکت سوئیسی کارخانه‌های مختلفی در خود سوئیس و کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، اتریش و آمریکا و همچنین شعبه‌های بزرگ فروش و پخش محصولات «لینت اند اسپرانگلی» در کشورهایی از جمله انگلستان، لهستان، اسپانیا، کانادا دارد، این برند معروف در بوینس آیرس آرژانتین، هنگ کنگ و دبی نیز دفتر فروش باز کرده است.
محصولات این شرکت سوئیسی به وسیله یک شبکه پخش جهانی در سر تاسر دنیا توزیع می‌شود.

آغاز امپراتوری شکلات‌های لینت اند اسپرانگلی
تاریخچه شرکت مشهور «لینت اند اسپرانگلی» از یک شیرینی پزی کوچک در شهر قدیمی‌زوریخ سوئیس اغاز می‌شود. «دیوید اسپرانگلی»، موسس شرکت «لینت اند اسپرانگلی»، در ابتدا پسر بچه‌‌‌ای فقیر و بدون سرپرست بود که برای گذران زندگی خود سال‌های متمادی در شیرینی پزی‌های زوریخ شاگردی می‌کرد، وی دوره کار آموزی خود را در سال 1820 در یکی از معروف ترین شیرینی پزی‌های زوریخ آغاز کرد. در سال 1836 زمانی که صاحب اصلی و پسر همان شیرینی پزی که دیوید در آن جا کار می‌کرد، از دنیا رفتند، همسر صاحب مغازه شیرینی پزی را به دیوید فروخت.
در مارس 1845 «دیوید اسپرانگلی» به همراه پسر 29 ساله اش «رادولف» (rudolf) که دوره شیرینی پزی را در خارج از سوئیس گذرانده بود، کارخانه شکلات سازی خود را به نام «دیوید اسپرانگلی ا فیلز سوشیتات» ( david sprungli et fils societat) افتتاح کرد. آن‌ها در ابتدا تولید شکلات‌های قالبی را در کارگاه کوچک خود واقع در یک ساختمان قدیمی‌آغاز کردند، در این کارگاه دو ماشین شکلات سازی دستی وجود داشت که یکی از این ماشین‌ها مخصوص حرارت دادن و دیگری برای خرد کردن قالب‌های شکلاتی بود.
اما پس از مدت کوتاهی کارگاه آن‌ها و حجم شکلات‌هایی که در آن جا تولید می‌شد، پاسخ گوی نیازهای مشتریان نبود، شکلات‌های اسپرانگلی بر اساس یک دستور پخت جدید ایتالیایی تهیه می‌شدند.
در نتیجه آن‌ها کارخانه خود را در سال 1847 به مکانی در منطقه «هورگن» (horgen) در بخش انتهایی دریاچه زوریخ منتقل کردند.
از آن پس اسپرانگلی یک سری ماشین آلات جدید و یک ماشین فرآوری دانه‌های کاکائو خریداری کرد، تا جایی که شمار کارگران کارگاه دیوید به 10 نفر افؤایش یافت.
جدا کردن سنگ‌ها و ذرات موجود در دانه‌های کاکائو از وظایف این کارگران به شمار می‌رفت، زیرا هنگام حمل این دانه‌ها از بنادر هلند به زوریخ، سنگ ریزه و ذرات زیادی وارد دانه‌ها می‌شد.
در سال 1859 دومین شیرینی فروشی و کافی شاپ متعلق به شرکت اسپرانگلی در شهر زوریخ افتتاح شد، بسیاری از مردم که برای آماده شدن بسته‌های شکلات خود انتظار می‌کشیدند، با نشستن بر روی نیمکت‌های سنگی این کافی شاپ و نوشیدن قهوه و شکلات‌های مایع گذران وقت می‌کردند.
محصولات متنوع کارخانه شکلات سازی اسپرانگلی در بین سال‌های 1860 تا 1880 میلادی شامل مجموعه‌‌‌ای از 20قالب شکلاتی با کیفیت‌های مختلف از «اکونومیک» (economique) تا «شوکولات دو کریمر» (chocolat du cremier ) بود. نسل دوم شکلات‌های اسپرانگلی به همراه توسعه فعالیت‌های این شرکت در سال 1862 میلادی دیوید اسپرانگلی در سن 86 سالگی از دنیا رفت و رادولف مدیریت این تشکیلات را پس از پدرش به عهده گرفت.
پس از ساخته شدن یک بلوار جدید در نزدیکی دومین مغازه فروش محصولات اسپرانگلی، بازار فروش این مغازه بیش از پیش رونق گرفت و در اطراف این مغازه یک هتل شیک، بانک و بازار بورس نیز ساخته شد.
بار دیگر کارخانه شکلات سازی اسپرانگلی به منطقه «وردموهل» (werdmühle) در شهر زوریخ نقل مکان کرد و در محل جدید امکانات بیشتری از جمله کارگاه‌ها و انبار‌های متعدد، یک کانال مخصوص هدایت جریان آب به کارخانه و منازل سازمانی برای کارگران کارخانه، تعبیه شده بود.
یک دهه بعد شمار افراد فعال در کارخانه اسپرانگلی به 80 نفر رسید که از جمله آن‌ها می‌توان به متخصصان در امور شیرینی پزی، مکانیک‌های ماشین آلات، کارگران بخش حمل و نقل، فروشندگان و دیگر کارگرانی که در بخش‌های بسته بندی مشغول به کار بودند، اشاره کرد.
در سال 1882 فعالیت‌های شرکت اسپرانگلی جهانی شد به طوری که شکلات‌های قالبی اسپرانگلی، پاستیل‌ها، شکلات‌های کوفته برنجی شکل و شکلات‌هایی با طعم بادام سوخته که همگی از محصولات این شرکت به شمار می‌رفتند به کشورهایی از جمله آلمان، اتریش، مجارستان، بلژیک، ایتالیا، رومانی، دانمارک، سوئد، نروژ، ترکیه و حتی شرق هندوستان صادر می‌شد.
رادولف در سال 1892 پس از بازنشستگی، دو مغازه فروش محصولات شرکت اسپرانگلی را به پسر جوان تر خود یعنی «دیوید رابرت اسپرانگلی» (david robert sprüngli) و مدیریت کارخانه را به «جان رادولف اپرانگلی شفرلی» (johann rudolf sprüngli-schifferli) واگذار کرد.
جان رادولف در ابتدا دامنه فعالیت‌های خود را گسترش داد و اقدام به خرید ماشین آلات جدید شکلات سازی کرد، در حدود سال 1890 شرکت اسپرانگلی محصول جدید خود با نام «آلپینا شوکولات ا لیت» (alpina, chocolat au lait) را روانه بازار کرد، این شکلات شیری بر اساس دستور پختی که پیش تر «دنیل پیتر» ( daniel peter ) یک شکلات ساز سوئیسی در سال 1875 آن را اختراع کرده بود، تهیه می‌شد.
در فناوری جدید کاکائو کمتری مورد استفاده قرار می‌گرفت و شیر تغلیظ شده تقریبا جای نیمی‌از مقدار کاکائویی که پیش تر برای پخت یک شکلات استفاده می‌شد را گرفته بود، با فراگیر شدن تولید این نوع شکلات‌ها در سوئیس ، میزان واردات کاکائو این کشور تا اندازه زیادی کاهش یافت، زیرا شیر در سوئیس به وفور یافت می‌شد.
جورج برنارد، مدیر وقت بازاریابی محصولات جدید اسپرانگلی توانست با استفاده از مهارت‌های بازاریابی خود محصولات و ابداعات جدید این شرکت را به بازار‌های مختلف عرضه کند.
یکی از ابداعات جدید شرکت اسپرانگلی تولید کاکائوهای ساخارینی مخصوص افراد مبتلا به دیابت بود، کاکائو بلوطی که مخلوطی از کاکائو و بلوط‌های زمینی با مقدار کمی‌روغن از دیگر محصولات این شرکت بود، این محصول در رده مواد غذایی سالم و کم چرب قرار می‌گرفت. جان رادولف زمانی که پدرش از دنیا رفت، متوجه شد که امکانات موجود در کارخانه وردموهل برای برنامه‌های جاه طلبانه آینده وی بسیار کوچک و ناچیز است.
جان رادولف برای افزایش سرمایه‌های خود به منظور احداث یک کارخانه بزرگ با امکانات پیشرفته، در سال 1899 تصمیم گرفت شرکت خود را از مالکیت خصوصی در آورده و آن را به یک شرکت سهامی‌با نام «شوکولات اسپرانگلی» ای.جی (chocolat sprüngli ag) تبدیل کند.
وی در سال‌های 1898 و 1899 یک کارخانه جدید در منطقه «کیلچبرگ»(kilchberg) واقع در حاشیه دریاچه زوریخ احداث کرد، به دنبال احداث این کارخانه جدید در دهه‌های بعدی میزان فروش شرکت «شوکولات اسپرانگلی»250 درصد افزایش یافت، اما توسعه محصولات این شرکت در رشد میزان فروش محصولات این شرکت نقش به سزایی داشت.

ورود به قرن بیستم به همراه شرکای جدید
شرکت «شوکولات اسپرانگلی» در سال 1899 موفق به یافتن یک شرکت شکلات سازی کوچک اما بسیار مشهور در شهر برن شد که «راد لینت فیلز» (rod. lindt fils) نام داشت. رادولف لینت، موسس 24 ساله این شرکت کوچک و مشهور، در آن زمان یک فناوری جدید را اختراع کرد، وی با آزمایش روی ماشین آلات قدیمی‌که از یک کارخانه تولید چاشنی‌های غذا خریداری کرده بود، به این اختراع دست یافته بود.
وی با وردنه کردن کاکائو در یک ظرف مخصوص برای مدتی طولانی و سپس افزودن کره کاکائویی به مخلوط دانه‌های کاکائو توانسته بود نوع جدید و مرغوبی از شکلات را به بازار معرفی کند، خمیر این نوع شکلات تا اندازه‌‌‌ای تلخ، ناصاف بود و استحکام بالایی داشت.
لینت در دهه 1880 میلادی ظرف‌های صدفی و ماشین‌های غلتک را توسعه داد، دانه‌های کاکائو برای مدت 72 ساعت در ظرفی بزرگ عقب و جلو می‌شد و ماشین غلتک، شکر و ذرات کاکائو را با گرمای داخلی خود ماشین همونوژیزه می‌کرد و سپس آن‌ها با لایه نازکی از کره کاکائوی پوشیده می‌شد و پس از اندکی حرارت محصول مورد نظر آماده می‌شد، این ماشین بعدها «کونچ» (conche) نام گرفت و به یکی از تجهیزات اصلی تولید شکلات در جهان تبدیل شد.
در حالی که تقاضا برای شکلات‌های جدید حرارت دیده (melting chocolate) به سرعت در حال افزایش بود و مشتریان برای تحویل سفارشات خود باید زمانی طولانی منتظر می‌ماندند، لینت تمایل نداشت دامنه فعالیت‌های خود در این زمینه گسترش دهد.
از این رو لینت که در آن زمان توانسته بود با ارائه این نوع شکلات‌ها در اروپا برای خود شهرت فراوانی کسب کند، امتیاز خود را به شرکت «شوکولات اسپرانگلی» به مبلغ یک میلیون و 500 هزار فرانک سوئیس فروخت و خود به هیئت مدیره شرکت اسپرانگلی پیوست و از آن پس شرکت اسپرانگلی به شرکت «لینت اند اسپرانگلی» تغییر نام داد.
با وجود یکی شدن لینت و اسپرانگلی این دو در واقع به صورت مجزا فعالیت می‌کردند و در آن زمان اختلاف‌های زیادی میان اعضای هئیت مدیره لینت و اسپرانگلی به جود آمد. در سال 1902 تا 1903 میلادی کارخانه لینت در برن حدود 40 درصد از مجموع محصولات شرکت لینت اند اسپرانگلی را تولید می‌کرد و کارخانه اسپرانگلی 60 درصد تولید محصولات را بر عهده داشت، اما شکلات‌های لینت از اسپرانگلی گران تر بود. امکانات لینت که در مجموع تنها 13 درصد تولید را بر عهده داشت 26 درصد فروش را به خود اختصاص می‌داد.
در همان زمان «آدولف لینت» و برادرش «آگوست» (august) یک کارخانه برای خود در برن ساختند و آن را به شرکت لینت اند اسپرانگلی اجاره دادند. رادولف در سال 1905 توافقنامه اجاره آن کارخانه را لغو کرد و از کارخانه لینت اند اسپرانگلی استعفا داد، در سال 1906 آگوست به همراه یکی از پسر عمو‌های یک شرکت جدید به نام خود تاسیس کردند.
اما رابرت استانژی- اسپرانگلی که در‌‌ان‌زمان مدیریت شرکت لینت اند اسپرانگلی را پس از رادولف بر عهده گرفته بود، از خانواده لینت به دلیل استفاده غیر قانونی از برند این شرکت شکایت کرد. در نهایت دادگاه لینت را به پرداخت جریمه محکوم کرد و سرانجام رادولف لینت دوباره فعالیت خود در شرکت لینت اند اسپرانگلی را آغاز کرد و تا زمان مرگش سال 1909) آن جا ماند، اما دستور پخت وی برای همیشه مخفی ماند و هیچ گاه آشکا ر نشد.

دوره رکود اقتصادی و جنگ‌های جهانی
با وجود جنگ‌های جهانی و بحران اقتصادی موجود، صنعت شکلات سازی سوئیس برای دو دهه با رشد فروش محصولات به خصوص در خارج از مرزهای این کشور، رو به رو بود.
این رشد فروش در جنگ جهانی دوم همچنان ادامه داشت و شرکت لینت اند اسپرانگلی نیز این روند رشد نیز بی نصیب نماند، این شرکت در سال 1915 تا 1916 72 درصد محصولات خود را به 20 کشور جهان صادر می‌کرد.
این میزان در سال‌های بین 15-1914 تا 20-1919 دو برابر شد، اما در دهه 1920 1930 میلادی تا اندازه‌‌‌ای بازار فروش در کشورهای خارجی با افت روبه رو شد. شرکت لینت اند اسپرانگلی سرانجام توانست کش و قوس‌های جنگ‌های جهانی را پشت سر گذاشته و به سوی دوران اوج و شکوفایی گام بردارد.

دوران پس از جنگ جهانی دوم
پس از این دوران تقاضا برای شکلات‌های این شرکت سوئیسی دو باره با افزایش همراه شد و این شرکت در دهه 1940 تا 1970 میلادی حق امتیاز چندین شرکت شکلات سازی در داخل و خارج از مرزهای سوئیس را خریداری کرد.
در سال 1972 میلادی لینت اند اسپرانگلی در فناوری تولید شکلات با روش‌های مختلف در جهان پیشگام شده بود، فناوری فرآوری دانه‌های کاکائو در این شرکت توسعه یافت و این فناوری جدید تا حدود بیش از 90 درصد در وقت صرفه جویی می‌کرد، در همین سال لینت در زمینه فناوری و تجهیزات تولید شکلات پیشرفت چشمگیری داشت به طوری که ظرفیت تولیدش 55 درصد افزایش یافت و رقم فروش این شرکت به 100 میلیون فرانک رسید. شرکت لینت اند اسپرانگلی در دهه 1980 و 1990 میلادی همچنان روی نوار پیشرفت حرکت می‌کرد و در طول این دو دهه نیز توانست حق امتیاز چندین شرکت شکلات سازی دیگر را خریداری و همچنین شعبه‌های مختلفی در سر تا سر دنیا باز کند.

منبع :  http://mag.vbshop.ir/?p=1862